بررسی درمان اوتیسم با کنف

درمان در اکثر بیماران بر اساس روغن شاهدانه حاوی 30٪ بود CBD و 1.5٪ THC. موجودی علائم ، ارزیابی جهانی بیمار و عوارض جانبی در 6 ماه نتایج اولیه مورد علاقه بود و توسط پرسشنامه های ساختاریافته ارزیابی شد.

پس از شش ماه درمان، 82.4 درصد بیماران (155) در درمان فعال و 60.0٪ (93) مورد بررسی قرار گرفتند؛ بیماران 28 (30.1٪) بهبود قابل ملاحظه ای داشتند، 50 (53.7٪) متوسط، 6 (6.4٪) کمی و 8 (8.6٪) تغییری در وضعیت آنها نداشت. 

25.2 بیمار (6.6٪) حداقل یک عارضه جانبی را تجربه کردند. شایعترین آن بی قراری (XNUMX/XNUMX درصد) بود. به نظر می رسد که کنف در بیماران ASD گزینه خوبی برای تحمل علائم مرتبط با ASD قابل تحمل ، ایمن و موثر باشد.

در این مطالعه گذشته نگر در مورد کودکان 60، شیوع های رفتاری در٪ 61٪ بیماران، مشکلات ارتباطی در٪ 47، اضطراب در٪ 39، استرس در٪ 33 و رفتار متلاشی کننده در٪ 33٪ بهبود یافت. منطق این درمان بر اساس مشاهدات و تئوری های قبلی است که اثرات کانابیدیول ممکن است شامل کاهش روان درمانی، اضطراب، تسهیل خواب REM و سرکوب فعالیت تشنج باشد.

شروع درمان با کنف

در طی دوره مطالعه، بیماران 188 ASD درمان را آغاز کردند. تشخیص ASD با توجه به عمل پذیرفته شده در اسرائیل تاسیس شد؛ شش هیئت مدیره اطفال اطفال و متخصصان اعصاب مسئول درمان 125 بودند (80.6٪)، کودکان 30 باقی مانده توسط پزشکان 22 دیگر ارجاع می شدند.

متوسط ​​سن 12.9 ± 7.0 سال بود و بیماران 14 (7.4٪) جوانتر از سن 5، بیماران 70 (37.2٪) بین 6 تا 10 سال و 72 (38.2٪) در سن 11 به 18 بود. اکثر بیماران مرد بودند (81.9٪). بیست و هفت بیمار (14.4٪) مبتلا به صرع و بیماران 7 (3.7٪) از اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) رنج می بردند.

محصولات شاهدانه ای که به بیماران توصیه می شود ، عمدتاً روغنی است که زیر انبر (94.7/3.7 درصد) استفاده می شود. هفت بیمار (1.5٪) مجوز خرید روغن و گل آذین و سه بیمار (30٪) مجوز خرید تنها گل آذین را دریافت کردند. بیشتر بیماران روغن با XNUMX٪ CBD مصرف کردند (cannabidiol) و 1.5 TH THC ، به طور متوسط ​​79.5 ± 61.5 میلی گرم CBD و 4.0 ± 3.0 میلی گرم THC ، سه بار در روز (برای توزیع دقیق تر مصرف CBD / THC به شکل مکمل S1 مراجعه کنید). بی خوابی ثبت شده در 46 بیمار (24.4/3 درصد) با دوز عصرانه روغن THC 5.0 درصد با میانگین 4.5/0.13 ± 0.30/0.10 میلی گرم THC روزانه تحت درمان قرار گرفتند. تمام محتوای محصولات در هر چرخه تولید توسط HPLC (کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا) تأیید شد. دوز شاهدانه به طور معنی داری با وزن (ضریب همبستگی r = 0.38، ، p = 0.38) ، سن (ضریب همبستگی r = −XNUMX ، p = XNUMX) ، یا جنسیت (p = XNUMX) ارتباط نداشت.

نتایج پس از ماه 1

پس از یک ماه، از بیماران 188، 8 (4.2٪) درمان را متوقف کرد، 1 (0.5٪) به یک تامین کننده مختلف کنف تبدیل شد و بیماران 179 (94.6٪) درمان فعال را ادامه دادند (شکل 1). از گروه دوم، 119 (66.4٪) به پرسشنامه پاسخ داد با بیماران 58 (٪ 48.7) گزارش شد که بهبود قابل توجهی داشته است، 37 (31.1٪) بهبود متوسط؛ بیماران 7 (5.9٪) عوارض جانبی داشتند و 17 (14.3٪) گزارش داد که کنف به آنها کمک نمیکند.

عوارض جانبی گزارش شده در یک ماه عبارت بودند از: خواب آلودگی (1.6٪)، طعم بد و بوی نفت (1.6٪)، بیقراری (0.8٪)، ریفلاکس (0.8٪) و عدم اشتها (0.8٪).

نتایج پس از ماه 6

پس از شش ماه، از بیماران 179 در یک ماه پیگیری بررسی شد، بیماران 15 (8.3٪) درمان را متوقف کردند، 9 (4.9٪) به یک تامینکننده مختلف کنف تبدیل شد و بیماران 155 (86.6٪) ادامه درمان را ادامه دادند. از گروه دوم، 93 (60.0٪) به پرسشنامه با بیماران 28 پاسخ داد (30.1٪)، بهبودی چشمگیر، بهبود 50 (53.7٪) متوسط، بهبود 6 (6.4٪) و بهبود 8 (8.6٪) بدون تغییر در شرایط آنها. 

کیفیت زندگی

کیفیت زندگی، روحیه و توانایی انجام فعالیت های زندگی روزانه قبل از درمان و در شش ماه مورد بررسی قرار گرفت. کیفیت زندگی با 31.3٪ از بیماران قبل از شروع درمان گزارش شد، در حالی که در ماه 6، کیفیت زندگی با 66.8٪ گزارش شد. خلق مثبت توسط والدین در مورد 42٪ قبل از درمان و 63.5٪ پس از ماه های درمان 6 گزارش شد. توانایی لباس پوشیدن و دوشیدن به طور مستقل به طور قابل توجهی بهبود یافته از 26.4٪ گزارش شده است هیچ مشکلی در این فعالیت ها قبل از درمان به 42.9٪ در شش ماه گزارش نشده است. به طور مشابه، خواب خوب و غلظت خوب قبل از درمان و 3.3٪ و 0.0٪ در طی درمان فعال، به ترتیب 24.7٪ و 14.0٪ (به ترتیب) گزارش شده است.

علائم بهبود یافته در ماه 6 شامل تشنج، از بیماران 13 در درمان فعال در شش ماه بیماران 11 (84.6٪) گزارش ناپدید شدن علائم و دو نفر گزارش بهبود؛ در بیماران 72 (91.0٪) و 66 (90.3٪) بهبودی ناخوشایند و حملات خشمگین افزایش یافت.

داروها استفاده کنید

شایع ترین داروهای مزمن همراه با مصرف آنتی سایکوتیک ها (56.9٪)، داروهای ضد صرع (26.0٪)، خواب آلودگی ها و آرام بخش ها (14.9٪) و داروهای ضد افسردگی (10.6٪) بود.

از بیماران 93 که به پرسشنامه پیگیری پاسخ دادند، 67 از مصرف داروهای مزمن در هنگام مصرف گزارش داد. به طور کلی، شش بیمار (٪ 8.9) افزایش مصرف مواد مخدر را گزارش کردند، در بیماران 38 (56.7٪) مصرف مواد باقی می ماند و بیماران 23 (34.3٪) کاهش یافته است، عمدتا از خانواده های زیر است: antipsychotics، antidepressants antiepileptics، و خواب آور و خوابآلودگی.

Antipsychotics، شایع ترین داروهای مصرفی (بیماران 55، 33.9٪)؛ در ماه 6 آن را با دوز 41 از آنها (75٪) گرفته شد، 3 بیماران (5.4٪) کاهش دوز و 11 بیماران (20٪) متوقف مصرف این دارو.

اثرات جانبی

شایعترین عوارض جانبی که در شش ماه توسط بیماران 23 گزارش شد (25.2٪ با حداقل یک اثر جانبی) عبارت بودند از: بیقراری (6، 6.6٪)، خواب آلودگی (3، 3.2٪)، اثر روانگردان (3، 3.2٪ )، افزایش اشتها (3، 3.2٪)، مشکلات هضم (3، 3.2٪)، دهان خشک (2، 2.2٪) و عدم اشتها (2، 2.2٪). شایعترین عوارض جانبی که در شش ماه بیماران 23 (25.2٪ با حداقل یک اثر جانبی) عبارت بودند از: بیقراری (بیماران 6، 6.6٪)، خواب آلودگی (3، 3.2٪)، اثر روانی (3، 3.2٪)، افزایش اشتها (3، 3.2٪)، مشکلات گوارشی (3، 3.2٪)، دهان خشک (2، 2.2٪) و عدم اشتها (2، 2.2٪).

از بیماران 23 که درمان را قطع کردند، 17 (73.9٪) طی شش ماه به پرسشنامه پیگیری پاسخ داد. دلایل قطع درمان: هیچ اثر درمانی (70.6٪، دوازده بیمار) و عوارض جانبی (29.4٪، 5 بیمار). با این حال، 41.2٪ (هفت بیمار) از بیماران که درمان را قطع کردند، در قبال بازگشت به درمان گزارش داده بودند.

بحث در مورد مطالعه

به عنوان یک درمان برای بیماران مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، به نظر می رسد که کنپس به عنوان یک درمان برای بیماران مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم به خوبی قابل تحمل، امن و به ظاهر موثر برای از بین بردن علائم است، به طور عمده: تشنج، تیک، افسردگی، بی حوصلگی و حملات خشم. پیروی از رژیم درمان به نظر می رسد بالا با کمتر از 15٪ توقف درمان در شش ماه پیگیری. به طور کلی، بیش از 80٪ از والدین گزارش شده است در بهبود قابل توجه یا متوسط ​​در ارزیابی کودک کودک.

درمان کانن به نظر می رسد امن و عوارض جانبی گزارش شده توسط بیماران و والدین متوسط ​​و نسبتا آسان برای مقابله با. شایعترین عوارض جانبی که در شش ماه گزارش شده بود، بیقراری بود که کمتر از 6.6٪ از بیماران ظاهر می شد. علاوه بر این، انطباق با درمان بالا بود و فقط کمتر از 5٪ درمان را متوقف کرده بود به علت عوارض جانبی.

نتایج مطالعه

برای تحلیل ایمنی، فراوانی عوارض زیر در یک و شش ماه مورد بررسی قرار گرفت: اثرات فیزیولوژیکی - سردرد، سرگیجه، تهوع، استفراغ، درد معده، دلپس قلب، افت فشار خون، افت قند، خواب آلودگی، ضعف ، لرز، خارش، چشم قرمز / تحریک شده، دهان خشک، سرفه، افزایش اشتها، بینایی تیره، سخنرانی ناهموار؛ عوارض جانبی شناختی - بی قرارگی، ترس، اثر روانگردان، توهم، سردرگمی و بی نظمی، کاهش غلظت، کاهش حافظه و دیگر موارد. از والدین بیمار خواسته شد جزئیات میزان بروز، طول مدت و شدت عوارض گزارش شده را ارائه دهد.

برای تجزیه و تحلیل کارایی، ما از روش ارزیابی کلی استفاده کردیم که والدین بیمار از آن پرسیدند: «چگونه تأثیر کلی کپس را در مورد وضعیت فرزندتان ارزیابی می کنید؟ گزینه ها عبارت بودند از: بهبود قابل ملاحظه، بهبود متوسط، بهبود جزئی، بدون تغییر، وخامت جزئی، وخامت متوسط ​​و وخامت قابل توجهی. ارزیابی شدت علائم اوتیسم شامل موارد زیر است: بیقراری، حملات خشم، آشفتگی، اختلال گفتاری، اختلال شناختی، اضطراب، بی اختیاری، افسردگی و بیشتر. کيفيت زندگی بر اساس مقياس ليکرت محاسبه شد که از بسياری فقير به فقرا، نه فقير و نه خوب و خوب و بسيار خوب بود. 

-------------------------------------------------- ------------

اعلامیه

این مطالعه توسط کمیته اخلاق پزشکی دانشگاه دانشگاه Soroka تایید شد (شماره تحصیلی: SCRC-0415-15) و نیاز به رضایت آگاهانه به دلیل ماهیت گذشته نگر تحلیل داده ها رها شده است.

در دسترس بودن داده ها

مجموعه داده ای که در طی مطالعه حاضر ایجاد شده و یا تجزیه و تحلیل شده است برای محرمانه بودن پزشکی قابل دسترس نیست، اما از اولین نویسنده در درخواست منطقی در صورت خلاصه قبل از تصویب IRB در دسترس است.

 

منابع

1. باکس، اوتیسم. برنامه نویس پزشکی کودک Neurol 36، 659-660 (1994).
2. خدمات، CD o D. (اداره خدمات بهداشت و درمان و خدمات انسانی کالیفرنیا، Department of Services Development Sacramento، 1999). 3 Croen، LA، Grether، JK، Hoogstrate، J. & Selvin، S. شیوع در حال تغییر اوتیسم در کالیفرنیا. مجله اوتیسم و اختلالات رشدی 32، 207-215 (2002).
3. بویل، کالیفرنیا و همکاران. روند شیوع ناتوانی های رشد در کودکان آمریکایی، 1997-2008. طب اطفال 127، 1034-1042 (2011).
4. Lundström، S.، Reichenberg، A.، Anckarsäter، H.، Lichtenstein، P. & Gillberg، C. فنوتیپ اوتیسم در مقابل تشخیص ثبت شده در کودکان سوئدی: روند شیوع بیش از 10 سال در نمونه های عمومی جمعیت. bmj350، h1961 (2015).
5. Masi، A.، DeMayo، MM، Glozier، N. & Guastella، AJ مروری بر اختلال طیف اوتیسم ، ناهمگنی و گزینه های درمان. بولتن عصب شناسی 33، 183-193، https://doi.org/10.1007/s12264-017-0100-y(2017).
6. Aran، A.، Cassuto، H. & Lubotzky، A. Cannabidiol based شاهدانه پزشکی در کودکان با اوتیسم - یک مطالعه امکان سنجی گذشته نگر (P3.318). عصب شناسی90 (2018).
7. اندرسون، CL و همکاران. Cannabidiol برای درمان صرع مقاوم در برابر دارو در کودکان: وضعیت فعلی تحقیق. مجله مغز و اعصاب کودکان 15، 143-150 (2017).
8. Kurz، R. & Blaas، K. استفاده از dronabinol (delta-9-THC) در مبتلایان به اوتیسم: یک مطالعه موردی یک مطالعه آینده نگر با یک کودک مبتلا به اوتیسم نوزاد زودرس. کانابینوئیدهای 5، 4-6 (2010).
9. Kruger، T. & Christophersen، E. یک مطالعه با استفاده از دارونابینول (مارینول) در مدیریت رفتار خودزنی مقاوم در برابر درمان در 10 بیمار نوجوان عقب مانده. مجله كودكان توسعه و رفتاري 27، 433 (2006).
10. مککارون، م. و همکاران. اتصال غيرطبيعی mGlu 5 / اندوکانبينوئيد در موشهای بدون FMRP و BC1 RNA. Neuropsychopharmacology35، 1500 (2010).
11. یونگ، K.-M. و همکاران. جداسازی مجدد سیگنالینگ آندوسکانبینیدها در یک مدل موش سندرم X شکننده.طبیعت ارتباطات3، 1080 (2012).
12. بوسکتس گارسیا، آ. و همکاران. هدف قرار دادن سیستم آندوسکانبینیدها در درمان سندرم X شکننده است. طب طبیعت 19، 603 (2013).
13. لیو، QR و همکاران. تفاوت گونه ها در گیرنده کانابینوئید 2 (ژن CNR2): شناسایی ایزوفرم های جدید CB2 انسان و جوندگان ، بیان و تنظیم بافت دیفرانسیل توسط لیگاندهای گیرنده کانابینوئید ژن ها، مغز و رفتار 8، 519-530 (2009).
14. Kerr، D.، Downey، L.، Conboy، M.، Finn، D. & Roche، M. تغییرات در سیستم اندوکانابینوئید در مدل اسید والپروئیک موش اوتیسم.تحقیق مغزی رفتاری 249، 124-132 (2013).
15. وی، دی. و همکاران. سیگنال آندوکانبینیدها میانجیگر اجتماعی اکسی توسین محسوب می شود. مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم 112، 14084-14089 (2015).
16. Siniscalco، D. و همکاران. گیرنده کانابینوئید نوع 2 ، اما نوع 1 نیست ، در سلولهای تک هسته ای خون محیطی کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم تنظیم می شود. مجله اوتیسم و ​​اختلالات رشدی 43، 2686-2695 (2013).
17. Zamberletti، E.، Gabaglio، M. & Parolaro، D. سیستم اندوکانابینوئید و اختلالات طیف اوتیسم: بینش از مدل های حیوانی مجله بین المللی علوم مولکولی 18، 1916 (2017).
18. Piomelli، D. منطق مولکولی سیگنالینگ اندوکانبینیدها. بررسی طبیعت علوم اعصاب 4، 873 (2003).
19. Colizzi، M.، McGuire، P.، Pertwee، RG & Bhattacharyya، S. اثر شاهدانه بر سیگنالینگ گلوتامات در مغز: یک مرور سیستماتیک از شواهد انسان و حیوان. بررسیهای عصب شناسی و بیوفیزیولوژیک 64، 359-381 (2016).
20. Meyer-Lindenberg، A.، Domes، G.، Kirsch، P. & Heinrichs، M. Oxytocin و vasopressin در مغز انسان: نوروپپتیدهای اجتماعی برای طب ترجمه. بررسی طبیعت علوم اعصاب 12، 524 (2011).
21. سبز، جی جی و هولاندر، اوتیسم و ​​اکسایتوسین: پیشرفت های جدید در رویکردهای ترجمه به درمان.درمان های نوروپاتی 7، 250-257 (2010).
22. لین، I.-F. و همکاران. تأثیر اکسی توسین داخل بینی در مقابل درمان دارونما بر پاسخ های خودمختار به صداهای انسانی در اوتیسم: یک مطالعه طراحی متقاطع ، نابینا ، تصادفی ، کنترل شده با دارونما اوتیسم مولکولی 5، 20 (2014).  
23. Radbruch، L. & Nauck، F. بررسی عوارض جانبی و عوارض جانبی درمان کانابینوئید. Schmerz (برلین، آلمان) 17، 274–279 (2003).
24. والش، دی.، نلسون، کا. و محمود، F. برنامه های کاربردی درمانی و درمان بالینی کانابینوئید در انکولوژی. حمایت مراقبت در سرطان 11، 137-143 (2003).
25. Fabre، LF & Mklendon، D. اثربخشی و ایمنی نابیلون (یک کانابینوئید مصنوعی) در درمان اضطراب. مجله فارماکولوژی بالینی 21(1981).
26. Walther، S.، Schüpbach، B.، Seifritz، E.، Homan، P. & Strik، W. Randomized ، آزمایشی متقاطع کنترل شده دارونابینول ، 2.5 میلی گرم ، برای تحریک در 2 بیمار مبتلا به زوال عقل. مجله روان شناسی بالینی 31، 256-258 (2011).
27. Walther، S.، Mahlberg، R.، Eichmann، U. & Kunz، D. Delta-9-tetrahydrocannabinol برای تحریک شبانه در شدید زوال عقل. روانی185، 524-528 (2006).
28. Volicer، L.، Stelly، M.، Morris، J.، McLAUGHLIN، J. & Volicer، BJ اثرات دارونابینول بر بی اشتهایی و رفتار آشفته در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر. مجله بین المللی روانپزشکی سالمندان 12، 913-919 (1997).
29. Salzman، C.، Kochansky، GE، ون Der Kolk، BA و شادر، RI اثر ماری جوانا در روند گروه کوچکی. آمریکا مجله سوء مصرف مواد مخدر و الکل 4، 251-255 (1977). 
30. Salzman، C.، Van der Kolk، BA و Shader، RI ماری جوانا و خصومت در یک گروه کوچک گروهی. مجله آمریکایی روانپزشکی (1976).
31. کریپا، JAS و همکاران. مبنای عصبی اثرات ضد اضطرابی کانابیدیل (CBD) در اختلال اضطراب اجتماعی تعمیم یافته: یک گزارش مقدماتی مجله داروهای روان گردان 25، 121-130 (2011). 33 Bergamaschi، MM و همکاران. 
32. Cannabidiol اضطراب ناشی از صحبت های شبیه سازی شده عمومی را در بیماران فوبیایی اجتماعی ناامید کاهش می دهد. 
33. Neuropsychopharmacology36، 1219 (2011). 34 گروه W. توسعه سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-BREF کیفیت ارزیابی زندگی. 
34. پزشکی روانشناسی 28، 551–558 (1998). 

منابع